شیوع عفونت پلی باکتریال و حساسیت ضدمیکروبی نمونه های عفونت زخم در بخش های مختلف بیمارستان بقیه الله (عج) تهران

زمینه و هدف : درمان عفونت زخم به ویژه در موارد مزمن و پلی باکتریال هزینه های سنگینی را به دنبال دارد. این مطالعه به منظور تعیین شیوع عفونت پلی باکتریال و حساسیت ضدمیکروبی نمونه های عفونت زخم در بخش های مختلف بیمارستان بقیه الله (عج) تهران انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی از 336 بیمار بستری در بخش های مختلف بیمارستان بقیه الله (عج) تهران که دارای زخم عفونی بودند؛ نمونه گیری و کشت انجام شد. تعیین هویت براساس تست های بیوشیمیایی شامل تست اکسیداز، tsi، imvic، لیزین دکربوکسیلاز، فنیل آلانین دآمیناز، تولید h2s، اوره، حرکت، کاتالاز، کوآگولاز، تخمیر مانیتول، حساسیت به اپتوچین، حساسیت به باسیتراسین و کوتریموکسازول، رشد در محیط بایل اسکولین و تولید dnase انجام گردید. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها با استفاده از آنتی بیوگرام به روش انتشار دیسک به طور انتخابی در مورد 14 آنتی بیوتیک درمانی مهم تعیین شد. یافته ها : 294 نمونه از نظر وجود عامل پاتوژن باکتریال مثبت بود و از این تعداد، 364 ایزوله با 11 نوع باکتری مختلف حاصل شد. براساس نتایج کشت، از 294 نمونه مثبت، 245 نمونه منوباکتریال و 54 نمونه پلی باکتریال با انواع دو باکتریایی (45 نمونه)، سه باکتریایی (7 نمونه) و چهار باکتریایی (دو نمونه) به دست آمد. استافیلوکوک اورئوس، انتروکوک و اشریشیاکلی به ترتیب با مقادیر 29.7% و 15.6% و 15.6% دارای بیشترین فراوانی بودند. شایع ترین الگوی عفونت های دوباکتریایی استافیلوکوک اورئوس- انتروکوک (33%) و بیشترین بخش عفونت های پلی باکتریال با دخالت باسیل های گرم منفی در بخش جراحی (32.5%) ایجاد شده بود. نتایج آنتی بیوگرام نشان دهنده میزان بالای مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله ها بود. موثرترین آنتی بیوتیک علیه باکتری های گرم منفی ایمی پنم و آمیکاسین و علیه باکتری های گرم مثبت ونکومایسین تعیین شد. همچنین 71 درصد ایزوله های استافیلوکوک اورئوس به اگزاسیلین مقاوم بودند. نتیجه گیری : تنوع عوامل باکتریایی این مطالعه مشابه با مطالعات خارجی بود. اکثر موارد عفونت زخم پلی باکتریال توسط پاتوژن های شایع بیمارستانی ایجاد شده و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی بالای آنها بسیار هشداردهنده است.